Male ward, maternity en Eye ward.

Het wordt weer tijd om wat van mij te laten horen, na bijna twee weken.
In het vorige verslag was ik net een paar dagen op de male ward. Op de male ward is het niet echt drukker geworden met patiënten. De interessante patiënten waarvan ik nog iets had kunnen leren waren voor dit ziekenhuis te gecompliceerd. Deze moesten naar de grotere ziekenhuis worden vervoerd om daar verdere behandeling te krijgen.

Donderdag kwam Annemarie nog langs om bij patiënten te kijken en daar zag zij mij druk bezig met bedden opmaken. Zij had ook wel door dat ik niet veel op deze afdeling kon doen en leren. Daarom heeft zij met de verpleegkundige geregeld dat ik als het heel rustig was naar Maternity kon gaan. Daar is het nog steeds superdruk, dus iedere hulp kunnen ze wel gebruiken. En ik vond het al helemaal niet erg om naar maternity te gaan. Hier in het ziekenhuis vind ik dat echt de leukste afdeling.

Vrijdag was het ook weer rustig op Male ward en bij maternity had ik doorgegeven dat ik zou komen als het heel rustig zou zijn op Male ward. Om half 9 kwam er al een verpleegkundige van Maternity mij halen, want ze hadden echt iemand nodig. Ik vond het prima, dat bedden opmaken en stof afnemen kan ik nu wel...
De te vroeg geboren baby's moesten gewogen worden, maar ik ben zo'n kluns in die kleine aapjes aan en uit te kleden. Ik verontschuldigde mij bij de moeder dat het kindje niet helemaal goed aangekleed was om dat ik er niet handig in ben, daar moest de moeder heel hard om lachen. Maar het volgende kindje (het is een tweeling) kleedde ze voor mij uit en die hoefde ik alleen maar met een grote doek er om heen mee te nemen, op de weegschaal te leggen en weer terug. Ideaal.
's Middags moest ik helpen bij een bevalling. Ik kreeg het kind in mijn handen geduwd, zo van doe jij de metingen maar en kleed het maar aan. Maar ik wist echt niet wat ik met de navelstreng aan moest, daarom heb ik maar een verzorgende er bij geroepen en haar dat eerst laten doen.

Voor zaterdag hadden de Nederlandse verloskundige en ik afgesproken met twee werkers uit het ziekenhuis om naar lake Kyle te gaan. Dat is het meer was vlakbij morgenster ligt en we hadden gelezen dat er krokodillen en nijlpaarden in zitten, dus dat wilden we graag zien. ´s Morgens hebben we een kip gehaald, die is netjes al voor ons geslacht, zodat we die konden bakken bij een braaiplaats. Mark en Annemarie en kinderen zijn ook mee geweest. Het was een hele warme dag, maar aan de rand van het meer was het echt heerlijk met een windje. De verpleegkundige had nog een vis geregeld die samen met de kip gebakken kon worden. Het was een heerlijk relaxt dagje, maar natuurlijk waren er geen crocs en hippo's...

Zondag was een rustig vervolg van het weekend. In kerk versta ik nog steeds niet veel van de preek en zingen. Maar meestal is er wel iemand die de preek in grote lijnen vertaald op papier, dus ik heb wel enig idee waar de preek over ging. Verder ben ik heel de dag bij Mark en Annemarie geweest, 's avonds achter bij hun in de tuin op een rost zelfgemaakte pizza gegeten.

Na zo'n weekend is het weer extra hard om maandag vroeg je bed uit te gaan en naar het ziekenhuis te gaan. Soms voelt het hier zijn wel als een vakantie;) Deze week ben ik op eye ward begonnen. Het is een ward waar mensen opgenomen kunnen worden, maar er zit ook een stuk OPD bij. Deze ward staat los van het ziekenhuis. Op OPD komen de patiënten binnen, worden daar gescreend, een bril aangemeten of als het nodig is besloten tot operatie. Als die operatie dezelfde week al kan, worden de patiënten opgenomen. Of als ze een behandeling krijgen en ze moeten iedere dag weer gescreend worden blijven ze ook op de ward.
Deze week was er geen oogarts, die was een weekje afwezig. De patiënten weten dat niet, dus de meeste patienten moeten volgende week maar weer terugkomen. Daardoor was het heel rustig op de afdeling. Het begon met 1 patiënt en aan het eind zelfs 3, die moesten om de zoveel uur een oogdruppel of oogzalf. Daar ben je dus niet echt druk mee. De ochtend was vooral gevuld met bedden opmaken en stof afnemen, hoe kan het ook anders... En voor de rest met de verpleegkundige mee kijken die de screening doet. Dat was nog wel interessant, omdat hij nog extra uitleg aan ons als studenten gaf. Maar na een ochtend had ik het hangen wel gehad. Dus ik ben iedere middag thuis gebleven om aan m'n onderzoekje te werken. Dan doe ik nog iets nuttigs. Behalve vrijdag, want donderdag was er een jongetje van 8 opgenomen die met een stok z'n oog doorboord had. Het binnenste kwam er uit en het oog was vanbinnen flink ontstoken. Daardoor had de jongen veel pijn en moest het oog verwijderd worden. De verpleegkundige kon dit wel doen, maar hij moest wel toestemming hebben van een arts. Ik werd erbij geroepen om even naar een andere arts te gaan van het ziekenhuis, want als blanke hoef je niet zolang in de rij te staan maar kun je wel even voordringen. Omdat ik die operatie graag wilde zien (anders werd het maandag) en ik het zonde vond voor de jongen om zo lang te wachten, ben ik die handtekening gaan halen. Soms moet je je positie gebruiken;)
Ik heb het begin van de operatie met m'n neus en m'n camera er bovenop gestaan. Maar toen alle ooginhoud naar buitenkwam moest ik toch even een bed opzoeken. Gelukkig ben ik niet echt flauwgevallen, maar het was er niet ver vandaan. Ik heb er weer van geleerd om goed te eten voor een operatie, want ik had geen tijd gehad om tea te nemen. De foto's zijn gelukkig goed gelukt;)

Woensdagavond zijn drie andere nederlandse verpleegkunde studenten aangekomen. Gezellig om weer met meer te zijn. Ook is het weer even aan elkaar wennen en uitvinden wat iedereen fijn vindt.
Vandaag werd ik wakker met regen, eindelijk na 4 weken weer wat water. In een paar uur was er 10mm gevallen. Met z´n vijfen en Mark en Annemarie en kinderen zijn we naar Masvingo gegaan. Daar was bij de sportclub een cricketwedstrijd waarvoor we uitgenodigd waren. Na 3 uur kijken vind ik het een onlogische en zeer saaie sport. Maar het was een gezellige middag om de andere drie meiden nog wat beter te leren kennen.

Volgende week ben ik weer op OPD voor 2 dagen en 1 dag op de operatiekamers. Want donderdag gaan we met z´n vijfen naar Hwange National Park en naar de Victoria Falls. We zijn druk bezig een auto te regelen, zodat we zelf door het park kunnen rijden en van niemand verder afhankelijk zijn. De maandag erop hopen we weer terug te komen naar Morgenster. Dus het wordt een lang weekend weg.

Jullie zijn zo weer op de hoogte van mijn doen en laten hier.

Groetjes, Jojan